در یادداشت قبلی (اینجا) گفتم، طبق استانداردهای حسابداری، نوع هر قلم دارایی بسته به کارکرد (یا کاربرد) آن دارایی در واحد تجاری ما میتواند متفاوت باشد. مثلا، یک قطعه زمین ممکن است برای یک واحد تجاری دارایی ثابت مشهود باشد (چون از آن زمین در تولید یا عرضه کالاها یا خدمات، یا برای مقاصد اداری استفاده میکند، و انتظار دارد بیش از یک دوره مالی مورد استفاده قرار گیرد)؛ ولی همین قطعه زمین ممکن است در یک واحد تجاری دیگر، سرمایه‌گذاری در املاک، یا دارایی غیرجاری نگهداری‌شده برای فروش، یا موجودی کالا، یا حتی هزینه! باشد.

ولی آیا فقط کارکرد (یا کاربرد) داراییها بر طبقه‌بندی آنها در صورتهای مالی تاثیر گذار است؟ نه! گاهی شرایط متفاوت داراییهای یکسان نیز میتواند بر طبقه‌بندی آنها در صورتهای مالی تاثیرگذار باشد. به عنوان مثال، موجودی نقد یکی از متداولترین مصادیق داراییهای جاری در صورتهای مالی است. ولی همین موجودی نقد گاهی به دلیل شرایط متفاوت باید به عنوان داراییهای غیرجاری طبقه‌بندی شود.

طبق الزامات «استاندارد حسابداری 1 ارائه صورتهای مالی» اگر دسترسی به داراییها (مثلا موجودی نقد) محدود شود، بطوریکه انتظار نداشته باشیم ظرف یکسال از تاریخ صورتهای مالی قابل‌دسترس باشد، ملزم میشویم آنرا در «سایر داراییهای غیرجاری» طبقه‌بندی و ارائه کنیم.

پس همیشه به یاد داشته باشید، داراییها بسته به ماهیت متفاوت، کارکرد متفاوت، و شرایط متفاوتی که دارند، در طبقات متفاوتی در صورت وضعیت مالی (ترازنامه سابق) باید شناسایی و طبقه‌بندی شوند. برای اطلاعات بیشتر به سرفصل «چرا این همه استاندارد حسابداری داریم؟ یا هدف و کارکرد استانداردهای حسابداری» از کتاب راهنمای آموزش استانداردهای حسابداری مراجعه کنید. فایل الکترونیکی این کتاب را میتوانید بطور رایگان از اینجا دانلود کنید.