من از اوایل دهه 1380 در شبکههای اجتماعی مختلف همیشه جزو کاربران فعال بودهام. اساسا مفهوم شبکههای اجتماعی از همان اول برای من جذابیت زیادی داشت. کاربران شبکههای اجتماعی معمولا دو گروه کلی هستند. گروه اول افرادی هستند که خیلی بیسروصدا و بهاصطلاح چراغ خاموش حضور دارند. ولی گروه دوم افرادی هستند که حضورشان خیلی پرنمود و کنشگرایانه (فعال) است. من همیشه جزو گروه دوم بودهام. در دهه 1380 در فیسبوک خیلی فعال بودم. بعد از فیلتر شدن فیسبوک به وایبر و بعدا به تلگرام مهاجرت کردم. الان هم در اینستاگرام، لینکداین و آپارات کاملا فعال هستم[1]. مثلا، تعداد فالورها و بازدیدهای پستهای من در اینستاگرام، لینکداین و آپارات چندین برابر انجمن است. هیچوقت هم مطلقا از ظرفیت حسابهای انجمن در شبکههای اجتماعی به منظور جذب مخاطب برای خودم استفاده نکردهام. بلکه همیشه برعکس این رفتار کردهام. یعنی از ظرفیت مخاطبان شخصی خودم برای ترویج حسابهای انجمن و جذب مخاطب برای آنها استفاده کردهام. اغلب هم بسیار موثر بوده است.
علاقهای که من به شبکههای اجتماعی و تولید محتوا دارم حتی ناخودآگاه به پسرم هم منتقل شده است. او الان حدود ده سال سن دارد. ولی تعداد دنبالکنندگان حسابش در آپارات (آرینشو) دوبرابر تعداد دنبالکنندگان حساب انجمن است! ]باخنده[ ویدئوهایی که تولید و منتشر میکند هم همیشه چندین هزار بار دیده میشوند. همانطور که عرض کردم، امروز پارادایمهای جهان اساسا دگرگون شدهاند. الان نوجوانانی در شبکههای اجتماعی فعال هستند که مخاطبان چندصدهزار نفری دارند، و با بهرهبرداری از ظرفیت مخاطبان گستردهشان دهها برابر افراد متخصص و حرفهای درآمد کسب میکنند. جهان واقعا دگرگون شده است؛ و من شخصا این دگرگونی را دوست دارم.
[1]- پیوست (12): وبگاه شخصی و شبکههای اجتماعی را ببینید.
دیدگاه خود را بنویسید