این استاندارد با آنکه ترجمه استاندارد بین‌المللی حسابداری 24 (ویرایش 2004) است، ولی دو مورد بااهمیت عدم انطباق با این استاندارد بین‌المللی دارد. مواردیکه طی دو دهه گذشته محل مناقشات فراوانی قرار گرفته، و از سوی منتقدان استانداردگذاری سازمان حسابرسی به عنوان مصادیق برجسته مداخله دولت در فرایند استانداردگذاری حسابداری در ایران تلقی شده است. در این ویدئو، به تبیین این دو مغایرت پرداخته شده است.
موضوع این استاندارد، نحوه حسابداری و گزارشگری مالی رویدادهای مطلوب و نامطلوبی است که در بازه زمانی بین «پایان دوره گزارشگری» و «تاریخ تأیید صورتهای مالی» رخ می‌دهد. از این منظر، این رویدادها را می‌توان به دو گروه کلی طبقه‌بندی کرد. گروه نخست، رویدادهایی که شواهدی را درباره شرایط موجود در پایان دوره گزارشگری فراهم می‌کنند (رویدادهای تعدیلی)؛ و گروه دوم، رویدادهایی که بیانگر شرایط ایجادشده پس از پایان دوره گزارشگری هستند (رویدادهای غیرتعدیلی).
پیچیده‌ترین وضعیت متداولی که حسابداران شرکتهای سهامی عام ایرانی در عمل با آن مواجه می‌شوند، محاسبه سود پایه هر سهم در مواردی است که طی دوره گزارشگری شرکت از محل مطالبات و آورده نقدی سهامداران افزایش سرمایه می‌دهد، و طبق رویه متداول در ایران، مقرر می‌شود سهامداران – به جای قیمت بازار هر سهم - معادل مبلغ اسمی آن را به حسابهای شرکت واریز کنند. در این موارد، با توجه به اینکه اوراق حق‌تقدم واجد عنصر جایزه است، اندازه‌گیری سود پایه هر سهم و سود تقلیل‌یافته هر سهم قدری پیچیده می‌شود.
